Hun wereld brak in tweeën.
Ze gingen uit elkaar.
De televisie van hem.
De kat van haar.
Het was 3 jaar geleden, ook al voelt het nog steeds als net.
Hij de kast.
Zij het bed.
Maar toen ze gingen daten, kwamen ze weer bij elkaar.
De kat weer van hem.
Het bed nog steeds van haar.
Nu slaapt hij op de zolder.
Maar toch ze zijn weer bij elkaar.
Hij heeft alleen nog 1 ding te klagen. Het bed is nog steeds van haar.
Mijn oma had een ongeluk
ze is gister overreden
ze ligt nu in het ziekenhuis
vanwege die ernstige reden
Maar het gaat al beter
ze weet alleen niet wie wie is
soms noemt ze me mijn zusje
soms maakt ze geen vergis
Dan noemt ze mij Fleur
en mijn zusje Madelief
Maar ik hou alsnog van oma
ook al weet ze soms niet wie wie is
Eindelijk, het is weer lente
en al die bloemen in het veld
Hoeveel bloemen heb jij al geteld?
Ik al tien, honderd, nee duizend,
miljoenen bloemen om me heen
van rood naar blauw van blauw naar geel
zelfs een ketting onder een steen
Dat ene woord zo alleen
En geen andere letters om zich heen
Maar ik schrijf snel een gedicht
En ik hou alle letters in het zicht
Dat ene woord niet meer alleen
Heeft duizend woorden om zich heen
zelfs in het duister van de nacht
voel ik het licht nog om mij heen
want in deze witte hemel,
voel ik mij nooit alleen
de liefde doorschijnt het duister
en ik denk altijd trouw aan jou
omdat de liefde is geboren,
in het hart van mij en jou