We lopen door het bos
Of op een paadje door de wei
Onze handen in elkaar
Op een mooie dag in mei
Een schitter in jou ogen
En een in die van mij
Een mooie dag nu over
Een deel van de tijd

Als ogen door de mist
Voel ik me steeds bij jou
De liefde doorschijnt
Maar toch wordt het grauw
Als een blad van de boom
In de winter of herfst
Zo mooi, maar toch zo
Het mist een gevoel
Jouw zon die het mist
Je hoopt dat het blijft
Maar de wind neemt het blad
Naar ver omhoog
Waar ik nog steeds van je hou

Hun wereld brak in tweeën.
Ze gingen uit elkaar.
De televisie van hem.
De kat van haar.
Het was 3 jaar geleden, ook al voelt het nog steeds als net.
Hij de kast.
Zij het bed.

Maar toen ze gingen daten, kwamen ze weer bij elkaar.
De kat weer van hem.
Het bed nog steeds van haar.
Nu slaapt hij op de zolder.
Maar toch ze zijn weer bij elkaar.

Hij heeft alleen nog 1 ding te klagen. Het bed is nog steeds van haar.

Nu overheerst het duister
En dan weer het licht

Maar in elk van alle kanten
Ligt de liefde in het zicht